NovelOnline
Kabanata 1047
Sa kanyang mga salita, binitawan siya ni Adrian, ngunit tumingin ito sa kanya na may luhang bumagsak sa kanyang
mukha.
Nakita siya ni Avery sa ganoong estado at hindi siya naglakas-loob na umalis. Lumapit siya para kunin ang bag niya.
Nahanap niya ang kanyang telepono at gusto niyang tawagan si Elliot.
Pinindot niya ang button, ngunit itim ang screen niya. Hindi niya alam kung kailan naubos ang baterya ng kanyang
telepono.
“Pakihiram sa akin ng iyong telepono,” sabi ni Avery sa bodyguard. Agad na binuksan ng bodyguard ang kanyang
telepono at ipinasa sa kanya. Inilagay niya ang numero ng telepono ni Elliot at nag-dial.
Mabilis siyang nag-iisip ng mga paraan para ipaliwanag sa kanya kung bakit hindi siya makakapunta sa date.
Natatakot siya na hindi na posible na magsinungaling sa kanya. Malinis lang siya.
Follow on NovᴇlEnglish.nᴇtNakakonekta ang tawag ngunit walang sumasagot. Matapos awtomatikong idiskonekta ng system ang tawag,
ibinalik niya ang telepono sa bodyguard.
“Pwede mo ba akong tulungang kumuha ng charger sa mga nurse? Naubusan ng battery ang phone ko,” sabi ni
Avery sa bodyguard.
“Magtatanong ako at tingnan.” Umalis ang bodyguard.
Nang makaalis ang bodyguard ay tumingin si Avery kay Adrian. “Hindi pa ako aalis. Kung hindi mo na
nararamdaman na nasusuka ka, ipikit mo ang iyong mga mata at magpahinga. Tanging sa pagbuti mo lamang
maaalis kita.
Napapikit si Adrian sa sinabi ni Avery.
Ilang sandali pa ay pumasok na ang bodyguard na may dalang charger. Ikinonekta ni Avery ang kanyang telepono
sa charger at binuksan ito. Nang makakita siya ng mga missed calls mula kay Elliot, gusto niyang ibalik ang mga
tawag, ngunit natakot siya na baka maistorbo niya ang pahinga ni Adrian.
Kailangan niyang hintayin na makatulog si Adrian bago siya makaalis. She sent a message to Elliot, [ I’ll come to
look zafor you in a while.]
Nang tulog na si Adrian, agad siyang pumunta para hanapin siya.
Sa labas, bumuhos ang malakas na ulan sa bintana, na gumagawa ng malalakas na tunog. Hindi kinasusuklaman ni
Avery ang ulan. Most 090f the time, gusto niyang makinig sa ulan. Pinakalma siya nito.
Gayunpaman, sa sandaling iyon, nakikinig sa ulan, ang kanyang isip ay magulo. Hindi sumagot si Elliot sa kanyang
mensahe o sa kanyang tawag. Dapat galit siya.
Kung siya ang nasa kalagayan niya, baka hindi rin siya magpatawad gaya niya dahil matagal na silang nagkasundo
sa petsang iyon. Kaya naman, kapag nakita niya ito sa ibang pagkakataon, gaano man kasama ang ugali nito,
titiisin niya ito.
Makalipas ang halos 40 minuto, naging pantay na ang paghinga ni Adrian. Mahimbing siyang natutulog. May sinabi
si Avery sa bodyguard at umalis na!
Hindi pa rin tumitigil ang ulan sa labas, ngunit mas mahina kaysa isang oras ang nakalipas.
Lumabas siya ng ospital sa ulan.
Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏmAlas nuwebe ng gabi, sumugod siya sa South Devotion Plaza. Siya ay nasa F1. Nakita niya si Elliot sa balkonahe sa
ikalawang 53 palapag.
Naintindihan niya kaagad kung bakit hindi sumasagot si Elliot sa kanyang mensahe o mga tawag, dahil nakaupo
siya sa ulan, basang-basa.
“Miss Tate, sa wakas nandito ka na. Si Mr. Foster ay naghintay para sa iyo sa buong gabi. Simula ng umulan,
nakaupo na siya hanggang ngayon.” Ang server ay may mga pahiwatig ng pag-ungol sa kanyang tono. “Ginoo.
Hinihintay ka ni Foster. Wala pa siyang pagkain!”
Marahil narinig ni Elliot ang boses ng server, dahan-dahan siyang lumingon.
Nang makita kung gaano siya kaawa-awa sa ulan, si Avery ay labis na nabigla at hindi siya makahinga. Naglakad
siya papunta sa kanya. Maya maya ay nasa harapan na niya ito. Hindi niya makontrol ang kanyang emosyon.
Lumapit siya at hinawakan ang braso niya.
“Elliot, pasensya na late ako. Mangyaring huwag manatili sa ulan, pumasok ka!” Pilit siyang bumangon, ngunit
itinulak siya ni Elliot palayo!
Visit our social media platform to read fascinating stories every day and connect with the community!
