We will always try to update and open chapters as soon as possible every day. Thank you very much, readers, for always following the website!

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1326
  • Background
    Font family
    Font size
    Line hieght
    Full frame
    No line breaks
  • Next Chapter

Kabanata 1326

“Sa guest room ako matutulog.” Kinuha ni Elliot ang unan at nagplanong umalis.

“Elliot, huwag kang pumunta, okay?” Malumanay na pakiusap ni Rebecca, “Hindi kita tatantanan.”

“Natatakot ako na hindi ko sinasadyang mahawakan ang iyong sugat.” Nang makita siyang napakakumbaba,

ipinaliwanag ni Elliot, “Teka. Magsasalita ka kapag gumaling ka na.”

Natanggap ni Rebecca ang kanyang paliwanag at agad na nasiyahan.

“Elliot, may gusto akong ipaalala sa iyo.” Inabot ni Rebecca at binuksan ang bedside lamp sa gilid niya, “I checked

Avery’s information today, and I finally know why you like her, because she is very good. Ngunit Elliot, ito ay

Yonroeville, at ang aking ama ay hindi gusto Avery. Kung ikaw ay mabuti para sa iyong sarili at sa kanya, mas

mabuting layuan mo siya. Kung kailangan mo ng babae sa labas, hindi ako magagalit. Ayokong mag-away kayo ng

tatay ko dahil kay Avery.”

Nakita ni Rebecca ang mga marka ng pag-ibig sa leeg ni Elliot.

“Alam ko.” Malamig na sabi ni Elliot.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

tanong ni Rebecca. “Kung ganoon, bakit hindi mo siya pinaalis dito? Maaari mo siyang paalisin sa yate sa unang

pagkakataon, bakit hindi mo siya mailabas ng Yonroeville? Basta malupit ka, kakayanin mo.”

Diretso ang tingin ni Elliot sa mukha ni Rebecca.

Bagama’t nakahiga si Rebecca sa kama, mukhang gising siya.

“Sa tingin mo ba napakatalino mo?” Itinaas ni Elliot ang kanyang mga labi at nginisian, “Kung gusto mo akong

panatilihin, kung gayon mas mabuti kang maging isang tanga.”

Hindi komportable si Rebecca sa sinabi niya.

Halata namang sincere ang lahat ng sinabi ni Elliot, at hindi niya na-appreciate, galit siya rito.

Rebecca: “Elliot, pasensya na.”

“Matulog!” Nang matapos si Elliot na walang pakialam, kinuha niya ang unan at naglakad palayo sa master

bedroom.

Maya-maya, sumara ang pinto, at tumulo ang luha ni Rebecca.

……

Nagmaneho si Avery pabalik sa kanyang hotel, at bago huminto ang sasakyan, nakita niya ang bodyguard na naka-

squat sa labas ng pinto ng hotel na naninigarilyo.

Nang makita siyang bumalik, agad na humakbang ang bodyguard patungo sa kanya.

“Boss, bakit ang aga mo bumalik?” Naglabas ng usok ang bodyguard, “Pumunta ka ba kay Hayden?”

“Well.” Sina Avery at Elliot ay magkasamang pumunta kay Hayden.

Pagpapatuloy ni Avery, “Nagpunta ako sa ilang malalaking hotel, ngunit hindi ko mahanap ang kinaroroonan ni

Hayden.”

Hulaan ng bodyguard: “Dapat siyang tumira malapit sa aming hotel. Pagdating niya rito, wala siyang suot na

sombrero o may dalang bag.”

Biglang lumiwanag ang mga mata ni Avery: “Hindi mo ba sinabi sa akin kanina?”

“Hindi mo man lang ako binigyan ng pagkakataon na sabihin ito. Ah! Sobrang lungkot mo, nahimatay ka ba? Narinig

kong hinihingal ka na…”

“Well, medyo heatstroke.” Pumasok si Avery sa hotel, “Lilipat ako bukas.”

“Bukas sasamahan kita para hanapin ito.”

Lumipas ang oras, at kinaumagahan na.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Ang villa ng pamilya Jobin ay nasa isang parke. Maganda ang kapaligiran at maganda ang tanawin. Ang villa kung

saan nakatira sina Elliot at Rebecca ay nasa kanang bahagi ng parke, at ang villa kung saan nakatira si Cristian ay

nasa kaliwang bahagi ng parke.

Alas-8 ng umaga, nagising si Cristian mula sa malaking kama. Kinuha niya ang phone niya para tingnan ang oras.

Bilang resulta, isang kakaibang larawan ang lumitaw sa screen ng telepono. Ang screensaver at background ng

kanyang telepono ay mga larawan ng kanyang anak na babae.

Sa tuwing bubuksan niya ang kanyang telepono, makikita niya ang cute na maliit na mukha ng kanyang anak.

Ngunit sa oras na ito, nang pinindot niya ang power button, ang lumabas sa screen ay hindi ang mukha ng kanyang

anak na babae, ngunit isang bagay na katulad ng isang timer.

Sa itaas ng timer na ito, mayroon ding linya ng katakut-takot na text: [‘Countdown to death.’]

Sa ibaba ng mga salitang ‘Countdown to Death’, ang pinaka-primitive na string ng mga numero ay – 72:00:00

72 oras, katumbas ng tatlong araw.

Ang string na ito ng mga numero ay bumababa bawat segundo. Parang lumiliit din ang buhay niya bawat segundo.

Ang eksena sa panahong ito ay halos kapareho ng eksena sa isang horror movie na napanood niya.

–May kumukuha ng kanyang buhay.

– Sino ito?