NovelOnline
Medyo naguluhan si Ben Schaffer, “Dahil sinabi mo sa kanya na patay na si Rebecca, bakit galit pa rin siya sa iyo?”
Elliot: “Dahil hindi ko sinabi na patay na si Haze.”
Kung sinabi ni Elliot na patay na si Haze, hindi naman siguro magagalit si Avery?
Nang sabihin ito ni Elliot, naalala ni Ben ang sinabi sa kanya ni Mike noon.
Sinabi ni Mike na ang pagkakaroon nina Rebecca at Haze ay isang kahihiyan, na magpapadama kay Avery na mali
ang lahat ng oras.
Kapag namatay sina Rebecca at Haze, matatapos na ang kahihiyang ito.
Sa palagay ni Mike, ibig sabihin ba ay ganoon din ang iniisip ni Avery?
Isa rin ito sa mga dahilan kung bakit kailangang pumunta ni Elliot sa Yonroeville kahit alam niyang galit si Avery.
Dapat i-d*mned si Rebecca, pero inosente si Haze.
Paano masisisi ang kasalanan ng mga matatanda sa mga bata?
Follow on NovᴇlEnglish.nᴇtKung may hindi pagkakasundo sina Elliot at Avery sa isyung ito, pakikinggan niya ang kanyang puso.
…..
6:00 pm
Pangatlong Ospital.
Tag-araw noon at medyo mahaba ang liwanag ng araw. Sa puntong ito, nakakasilaw pa rin ang sikat ng araw sa
labas.
Dumating si Wesley sa laboratoryo at nakita niya si Avery na nakaupo sa kama sa isang sulyap.
“Avery, gumawa ng meryenda ang nanay ko at dalhan kita. Maaari mo itong ibalik sa mga bata upang matikman.”
Naglakad si Wesley kay Avery at binalak na ibigay sa kanya ang kahon para sa cake.
Bilang isang resulta, nakita ni Wesley ang telepono na nahulog sa lupa sa isang sulyap.
“Avery, bakit hindi mo kinuha ang iyong telepono nang ibinaba mo ito?” May napansing kakaiba si Wesley.
Kinuha ni Wesley ang kanyang telepono at nakitang sira ang screen.
“Avery, sira ang screen ng phone mo. Hindi mo kailangan ng phone case. Madaling basagin ang screen kung
ibababa mo ito.” Inilagay ni Wesley ang meryenda sa mesa at nagtanong, “Sira rin ang screen sa likod, maaari mo
itong palitan ng bagong screen ngayon o bumili ng case ng mobile phone at palitan ito bukas.”
Tugon ni Avery sa mahinang boses at wala nang ibang sinabi.
Napatingin agad si Wesley sa mukha niya.
Tuyo na ang mga luha sa kanyang mukha, ngunit basa pa rin ang kanyang mga mata.
“Avery, ano bang problema mo?” Nagmamadaling dinala ni Wesley ang tissue box at iniabot sa kanya, “Anong
nangyari?”
Mas malabo ngayon ang paningin ni Avery kaysa paggising niya.
Malabo lang niyang nakita si Wesley na may iniabot.
“Kuya Wesley, hindi ko na nakikita.” Nabulunan si Avery, pinipigilan ang kanyang pagbagsak, “Dapat ito na ang
natitira sa huling operasyon. Akala ko ay gagaling ito sa pamamagitan ng gamot, ngunit hindi ko inaasahan na
Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏmnagising ako ngayon at biglang hindi makakita ng malinaw na mga bagay.”
Narinig ni Wesley ang mga salita at natigilan ng ilang segundo. Agad siyang naglabas ng tissue at pinunasan ang
kanyang mga luha: “Huwag kang matakot. Avery, huwag kang mag-alala, hindi ka na makakita ng malinaw ngayon,
ito ay pansamantala lamang. Dadalhin kita sa ophthalmologist, at tiyak na gagawa ang doktor ng paraan para
maibalik ang liwanag mo.”
Tumugon si Avery sa mahinang boses, kinagat ang kanyang mga ngipin, at sinabi ang bawat salita, “Kami ni Elliot…
walang kinabukasan.”
Hindi niya masabi ang ‘break up’ o ‘divorce’.
Dahil naghiwalay at hiwalay na silang dalawa sa paglipas ng mga taon, masakit sa tuwing maghihiwalay sila, ngunit
sa pagkakataong ito ay wala nang sakit.
Noong nakipaghiwalay siya noon, malusog pa ang katawan niya, pero ngayon, bulag na siya, at madilim ang buong
mundo niya.
Bilang karagdagan sa sakit na dulot ng sakit, ito ay higit na sikolohikal na pagpapahirap.
Visit our social media platform to read fascinating stories every day and connect with the community!
