NovelOnline
Kabanata 1811
“Hindi ko naintindihan ang nakatatandang henerasyon, bakit lagi nilang kinukumbinsi ang mga hiwalay na mag-
asawa na magtiis para sa kapakanan ng kanilang mga anak, hanggang sa makita ko kayo ng mga anak ni Elliot, sa
wakas ay naintindihan ko na rin.” Hinintay ni Ben Schaffer na sumagot si Avery at nagpatuloy.
“Alam ko na ang pagpipilit ko sa divorce ay makakasakit nang husto sa mga anak ko. Ngunit kung hindi ako
makikipaghiwalay, mabubuhay ako ng isang napakamiserableng buhay. Naisip ko na kung araw-araw akong
nasasaktan, hindi ko mabibigyan ang aking mga anak ng isang mainit at mapagmahal na pamilya.”
Paliwanag ni Avery. Sinagot ng paliwanag niya ang naunang tanong.
Hindi niya pinagsisisihan ang paghihiwalay nila ni Elliot.
Pagkaalis ni Ben Schaffer, umuwi si Avery. Dumiretso siya sa kusina, binalot ng plastic wrap ang mga inihandang
pinggan, at inilagay sa ref.
Kung kakain siyang mag-isa ng hapunan, hindi na niya kailangang magsimulang magluto ngayon.
Pagkatapos niyang maglinis ng kusina, bumalik siya sa sala at humiga sa sofa.
Pagkatapos ng isang abalang hapon, medyo masakit ang kanyang likod.
Follow on NovᴇlEnglish.nᴇtPero matino na siya ngayon.
Bago si Robert ay isang taong gulang, siya ay nasa tabi ni Robert, at si Robert ay gustong-gusto na si Avery noong
panahong iyon.
Ngunit matapos ang mahigit dalawang taon na hindi siya nakita, hindi na naalala ni Robert ang nakaraan.
Dapat mabilis na mahanap ni Avery si Haze at hayaang bumalik si Haze sa kanya o sa tabi ni Elliot.
Nang makita si Robert ngayon at nakitang inalagaan ng mabuti si Robert, medyo naibsan ang sama ng loob niya
kay Elliot.
Pinauwi ni Ben Schaffer si Robert, at pagkatapos ay sinundo si Gwen mula sa trabaho.
Matapos malaman ni Gwen na darating si Avery ngayong umaga, pumayag siyang makita si Avery ngayong gabi.
Kinagabihan, dinala rin ni Mike si Chad.
Nagtipon ang lahat sa Starry River Villa, nag-iinuman at nagkukuwentuhan.
Foster family.
Dahan-dahang pumasok sa villa ang itim na Rolls Royce.
Lumipad si Elliot sa Yonroeville kagabi, ngunit nabalitaan niyang bumalik si Avery sa Aryadelle, kaya tinanggihan
niya ang sigasig ni Nick at bumalik sa Aryadelle.
Pag-uwi ni Elliot, oras na ng hapunan.
Hindi inaasahan ni Mrs. Cooper na tatapusin niya ang kanyang paglalakbay sa Yonroeville nang ganoon kabilis.
Matapos magbilang ng oras, dumating siya sa Yonroeville at bumalik kaagad.
Nakahinga ng maluwag si Mrs. Cooper sa kanyang puso.
Sa kabutihang palad, hiniling niya kay Ben Schaffer na pauwiin si Robert nang maaga sa hapon.
Kung hindi, kung hindi pa nakabalik si Robert sa oras na ito, tiyak na hindi matutulungan ni Mrs. Cooper na
magsinungaling.
“Tatay!” Tuwang-tuwang yumakap si Robert sa kanyang mga bisig nang makita niya ang kanyang ama, “Tay, miss
na miss na kita!”
Kasing tamis ng pulot ang bibig ng maliit na lalaki, at naalis ang pagod ni Elliot sa pagtakbo pabalik-balik. .
“Miss ka na rin ni Dad. Gusto mo bang matulog kasama si Papa ngayong gabi?”
“Siyempre gagawin ko.” Sinabi ni Robert, na iniabot ang kanyang maliit na kamay kay Tatay, “Tay, nasaan ang mga
paa ng aking robot?”
Hindi inaasahan ni Elliot na napakaganda ng alaala ng kanyang anak.
Elliot: “Nasa bag ni Tatay, kinuha ni Tatay para sa iyo.”
Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏmBinili ni Elliot ang robot sa isang tindahan sa Aryadelle. Sa oras na iyon, espesyal na hiniling niya sa klerk na
tanggalin ang isa sa mga binti ng robot.
Ang mga bata ay medyo simple, at ang pagsuyo at panlilinlang lamang sa kanila ay maaari silang maging
masunurin at masaya.
Inilagay ni Elliot ang kanyang anak sa lupa, sinundan ni Robert ang kanyang ama gamit ang kanyang mga kamay at
paa.
“Tay, lumabas ako para maglaro ngayon.” Biglang nagsumbong si Robert sa kanyang ama.
“Napakainit sa labas, sino ang naghatid sa iyo?” Hinawakan ni Elliot ang ulo ng anak.
“Inilabas ako ni Uncle Ben.” Kinagat ni Robert ang kanyang mga labi, at nang hindi hinintay na pigilan siya ni Mrs.
Cooper, sinabi niya ang lahat, “Dinala ako ni Tiyo Ben sa bahay ng aking ina.”
Binuksan ni Elliot ang maleta, at pagkarinig sa sinabi ng kanyang anak ay tumigil ang kanyang katawan, parang
nakalimutan na niya ang kanyang gagawin.
“Ipinakita sa akin ni Mama ang kapatid ko.” Tila hindi napansin ni Robert ang pagiging abnormal ng kanyang ama,
at ipinagpatuloy niya ang pakikipag-usap sa kanyang sarili, “Itay, gusto kita, at gusto ka rin ng aking ina.”
Visit our social media platform to read fascinating stories every day and connect with the community!
