NovelOnline
Kabanata 828 Medyo natigilan si Avery.
Hindi sumagot si Elliot sa tanong niya?
Nang maabot ni Elliot ang kanyang braso, akmang yayakapin siya, itinulak siya nito palayo. “Bakit hindi mo sinagot
ang tanong ko? Kaya mo ba o hindi? Kung hindi mo kaya, huwag mo akong yakapin.”
Ang kahilingang ginawa niya ay hindi naman masyadong hinihiling.
Ang hiling lang niya ay mas marami siyang oras kasama ang mga bata tuwing siya ay malaya. Kung kaya niya,
bakit hindi niya magawa? Kung hindi niya magagawa ang ganoong simpleng bagay, hindi siya dapat magkaroon ng
mga anak. “Mga anak ko sila. Siyempre, handa akong gawin ang lahat para sa kanila.” Niyakap siya ni Elliot sa
baywang ng mahigpit. “Nakonsensya ako sa mga tanong mo.”
Follow on NovᴇlEnglish.nᴇtNang marinig ang kanyang mga paliwanag, nakahinga ng maluwag si Avery.
“Elliot, sa susunod kapag nagtanong ako sayo, kahit anong tanong mo, sagutin mo ako.” Seryoso siyang tinignan ni
Avery. “Kung ayaw mo, nagiging wild ang isip ko. Sa iba, kaya kong maging mahinahon at lohikal, ngunit sa iyo,
madali akong nawalan ng kontrol sa aking mga emosyon.”
“Hmm.” Hindi naglakas-loob si Elliot na tingnan siya sa mga mata. Lumapit siya at papatayin na sana ang ilaw.
“Elliot, tumingin ka sa akin.” Hinawakan ni Avery ang mukha niya gamit ang dalawang kamay, pinilit siyang
tumingin sa kanya. “Bakit ba ang gulo mo? Wala ka namang ginawang masama bakit ayaw mong tingnan ako?”
Biglang tumaas ang temperatura ng katawan ni Elliot. Naging mabigat ang kanyang paghinga. “Avery, huwag mo
akong ligawan sa gabi.”
Hindi nakaimik si Avery. Hinubad niya ang kanyang mga saplot sa kanyang ulo!
Ang awkward!
Naisip niyang hindi ito makatulog dahil may kung anong gumugulo sa isip niya. Naisip din niya na dahil hindi nito
sinasagot ang mga tanong niya at palipat-lipat ang mga mata nito, dapat may ginawa siya. Iba pala ang iniisip niya.
Sa pagtingin sa kanyang tinatakpan ang kanyang sarili ng mga saplot, si Elliot ay tumawa ng mahina. Matapos
patayin ang mga ilaw, tinanggal niya ang mga saplot sa kanyang ulo. “Huwag mong i-suffocate ang iyong sarili.”
“Sa tingin ko ikaw ang nasasakal!” sagot ni Avery, namumula. Matapos patayin ang mga ilaw, hindi nila makita nang
malinaw ang mukha ng isa’t isa, tanging ang balangkas lamang nito, kaya matapang na tinitigan ni Avery ang
kanyang mukha, kahit na hindi niya ito nakikita nang malinaw. Pumatong si Elliot sa kanya at bumulong sa kanyang
mga mata. “Nasasakal na talaga ako sa pag-ibig. Tulungan mo ako94 out?”
Nag-init ang tenga ni Avery. Gusto niya itong itulak palayo, ngunit dumapo sa kanya ang halik nito.
Kaagad, ang enerhiya sa kanya ay naubos! Napatigil siya sa pagtutulak sa kanya. Makalipas ang ilang segundo,
niyakap niya ng mahigpit ang kanyang fit na katawan18!
Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏmKinaumagahan, nang magising si Avery, nakita niya si Elliot na tumatakbo kasama si Robert sa kanyang mga
kamay. Ang liwanag ng umaga ay dumapo sa mag-ama, na tila napakagaan ng loob. Akala ni Avery nananaginip
siya, kaya tahimik siyang nakahiga doon at nanood ng cb. Nang makita ni Elliot ang kanyang mukha, binasag niya
ang kanyang ilusyon. “Gising ka na? Anong iniisip mo?”
Agad na natauhan si Avery. “Bakit mo dinadala si Robert?”.
“Nandito na si Tammy.” Lumapit ito sa kanya at umupo. “Sa tingin ko ayaw niya akong makita, kaya mas mabuting
huwag ko siyang galitin.”
“Oh. Anong oras na ngayon?” Tumingin siya sa labas at tirik na ang araw. Tila hindi madaling araw ay tumingin si
Elliot sa kanyang pulso at nakita ang oras. “Labing-isa. Baka isipin ng mga hindi nakakaalam na medyo nahirapan
kami kagabi.”
Tinaas ni Avery ang mga takip at sinabing, “Huwag mong pag-usapan ang tungkol sa mga paksang pang-adulto sa
harap ng ating anak.” “Parang hindi niya naiintindihan.”
Visit our social media platform to read fascinating stories every day and connect with the community!
